Een tweelingmoeder vertelt:

Ik heb een twee-eiige tweeling van 7 jaar, Lasse en Niels. Het zijn goede vrienden, maar vanaf het begin was Lasse de leider van de twee. Vaak hadden mijn man en ik medelijden met zijn broer, omdat die altijd de opdrachten van zijn tweelingbroer moest uitvoeren. ‘Niels, breng me de hamer en vergeet niet ook het stukje hout mee te nemen’’.  Zo verloopt het grootste deel van hun spel, een de leider, de ander zijn trouwe maatje. Vele malen zeggen wij, zonder succes overigens, tegen Lasse dat hij niet zo bazig moet zijn.  Tot nog toe leek dat een onmogelijke opdracht. Het evenwicht was ver te zoeken. Drie maanden geleden werd Niels aan zijn amandelen geopereerd. Het is heel goed voor hem geweest, want nu eet hij beter en is hij fysiek veel sterker. Hij is aangekomen en lijkt ook op emotioneel vlak sterker. Tot onze grote verbazing gebeurde het volgende: op een dag kwam Lasse met een verontwaardigd gezicht naar me toe en zei: ‘Mam, Niels heeft me teruggeduwd. En hij sloeg me!’

Dit is nog nooit eerder gebeurd. Ik moet je zeggen dat ik blij was met dit bericht, al liet ik dat natuurlijk niet merken. Zowel mijn man als ik zien dat Niels nu meer vertrouwen in zichzelf heeft en dat de relatie tussen hen verandert. Kom jij dit vaker tegen bij tweelingen? We zijn zo verrast!

Ja, dit kom ik zeker vaker tegen. Toevallig kreeg ik een week geleden deze mail:

‘Van mijn eeneiige meisjestweeling van 8 jaar past eentje zich veel aan. Het is ook de meest onzekere van de twee. Maar in dit schooljaar (ze zijn gescheiden) heeft ze een juf die geweldig is. Ze voelt zich erg op haar gemak bij haar en wordt assertiever.  Haar zusje, de dominante, vroeg haar gisteren om haar etui te pakken. Ik verwachtte dat ze zou opstaan en het haar zou geven, maar dat deed ze niet. Ze zei tegen haar zus dat ze het zelf maar moest pakken. Ik was verbaasd. En ineens wordt het dominante meisje onzekerder en zit ze af en toe bij mij op schoot, iets dat eigenlijk alleen haar zusje deed.’

Ook hier zien we een verandering in patronen tussen een tweeling. Ook bij drielingen komt dit voor.

Het is niet zo vreemd: kinderen zijn mensen in ontwikkeling. Dit zijn wij natuurlijk allemaal, jong en oud, maar bij kinderen, vanwege hun lichamelijke en mentale groei, gaat het sneller. Soms zie je dan bij een nieuwe fase in hun leven, zoals de puberteit, een nieuwe rolverdeling: degene die tot nu toe de prater was, wordt de stille of degene die de besluiten nam, wordt de volger. Deze veranderingen zijn normaal en gezond, hoewel ouders soms enigszins in de war raken, met name bij de eeneiigen. Want wie is nu wie?

En ook verrassend is dat het dominante kind, bij het verliezen van zijn positie, onzeker wordt. Dan is het juist dat kind dat wat extra steun en begrip nodig heeft. Want:  dominantie geeft zekerheid. Het kind heeft namelijk een bepaalde taak. Als dat wegvalt, is juist dat kind van slag. Het is fijn als meerlingouders deze veranderingen begrijpen. Een meerling opvoeden is altijd verrassend!