Hun moeder en vader, die slechts een korte relatie hebben, wilden helemaal geen baby, laat staan twee.
De jongens groeien in verschillende gezinnen op, onder zeer verschillende omstandigheden. Een van hen, Tony heeft geluk. Hij wordt direct door een liefdevol Italiaans echtpaar geadopteerd dat nog op late leeftijd hun wens om ouders te worden in vervulling ziet gaan. Het andere jongetje, Roger, heeft een veel moeilijker leven. Zijn eigen vader geeft hem eerst weg aan een ‘ouderpaar’ zonder wettige adoptie-papieren. Deze ouders zijn totaal ongeschikt om een baby te verzorgen, ze drinken veel en gebruiken drugs. Op een avond, terwijl moeder bedwelmd is door de coke en al rokend op bed ligt, met het bedje van de baby vlakbij, ontstaat er brand. Roger, slechts 7 weken oud, loopt ernstige brandwonden op, met name op zijn linkerhand. Hij ligt een tijd in het ziekenhuis en wordt daarna in een (akelig, koud) weeshuis geplaatst. Later wordt hij overgeplaatst naar een pleeggezin, waar al vijf kinderen zijn en waar de situatie ook niet rooskleurig is. Hij ontvangt er weinig liefde en wordt vaak geslagen omdat hij in bed plast. Inmiddels is zijn biologische vader opnieuw getrouwd en zijn tweede echtgenoot staat er op om Roger, iniddels 4 jaar, naar huis te halen. Hij blijkt dan ernstig ondervoed te zijn. Aanvankelijk lijkt het goed te gaan, Roger komt aan en gaat praten, maar het huwelijk houdt geen stand. Vader is weinig stabiel in zijn werk en er is vaak geen geld. Na het vertrek van vader blijft Roger achter bij zijn stiefmoeder, zijn stief Oma en nog een tante. De vrouwen laten hem vaak weten dat hij een zoon is van een onverantwoordelijke, slechte man. Roger heeft een eenzame, trieste jeugd. Hem wordt niet verteld dat hij een tweelingbroer heeft. Maar als hij 12 jaar is en op een kostschool zit, droomt hij over zijn broer. Hij droomt dat hij een tweeling is en de beleving is zo sterk dat hij er van overtuigd is dat het waar is. Hij vertelt het enthousiast aan zijn klasgenoten, maar ze lachen hem uit en steken de draak met zijn fantasie. Dan schrijft hij zijn moeder een brief en vraag hoe het zit. Zij ontkent het, omdat ze denkt dat dat beter voor hem is. Roger gelooft zijn moeder niet, hij blijft het gevoel houden. Als hij 14 jaar is, vraagt hij een (liefdevolle) tante hoe het zit. Zij vertelt hem de waarheid. Vanaf dat moment leeft hij met de hoop zijn broer te ontmoeten.
Aan Tony wordt wel verteld dat hij als tweeling geboren is. Maar zijn moeder raadt hem aan om geen hoop te hebben, ze heeft het idee dat het andere jongetje overleden is. Ze wil Tony vooral behoeden voor een teleurstelling want ze denkt dat, mocht hij wel leven, het onmogelijk is om het broertje ooit op te sporen.
De jongens groeien op, op zo’n 1600 km bij elkaar vandaan. Beiden fantaseren en dromen ze over een tweelingbroer. Ook Tony heeft een droom waarin hij voelt dat hij een tweeling is. Zou je bij Roger nog kunnen denken dat dit een fantasie is, ontstaan door zijn eenzame en ongelukkige jeugd, bij Tony die omringd wordt door liefde en vele neven en nichten, is dit moeilijker aanneembaar. Waarschijnlijk dromen ze niet over een gefantaseerde tweelingbroer, maar over hun verloren tweelingbroer.
Ze gaan, als ze 17 jaar zijn, allebei in dienst, echter niet op dezelfde plek.
Maar dan, als ze 24 jaar zijn, vindt er een ontmoeting plaats waarbij Roger aangezien wordt voor Tony. Het is het begin van een zoektocht die ertoe leidt dat ze elkaar, 25 jaar oud, eindelijk gaan vinden. Beiden zijn laaiend enthousiast als ze van elkaar horen. Het eerste contact is via de telefoon. Ze plannen snel een ontmoeting. Roger vliegt naar Tony toe en ze verblijven eerst een week in een hotel, zonder familie en vrienden. Ze willen elkaar leren kennen en daar tijd voor hebben. Ze zijn al snel vertrouwd met elkaar en vooral geïnteresseerd in alles wat ze gemeen hebben. Ze vergelijken hun lichamen, hun gewoontes, hun levens. Beiden blijken grote littekens te hebben op hun linkerarm. Roger vanwege de brand die hij als baby meemaakte en Tony vanwege de val van een fietsje waarbij hij op een glazen potje viel. Hij was toen drie jaar oud. Ze blijken hetzelfde merk sigaretten te roken, van dezelfde soort muziek te houden, dezelfde sporten te doen, op hetzelfde moment in dienst te zijn geweest en beiden slapen ze graag.
Maar er zijn ook verschillen: Roger is fijngevoelig en snel in tranen. Tony is harder en zal niet snel zijn gevoeligheid tonen. Hier heeft de opvoeding zeker invloed hebben gehad want het is Tony geleerd om zich stoer te gedragen. Toch heeft hij misschien wel een even zachte inborst als zijn tweelingbroer: als hij een keer, per ongeluk schietend een poesje raakt, is hij weken in de weer om het arme beestje er weer bovenop te krijgen.
Andere verschillen: Roger is een spaarder, Tony een spender. Ook dit is te verklaren uit hun verschillende achtergrond. Roger heeft zijn hele leven de gevolgen ondervonden van een vader die weinig op had met verantwoordelijkheid. Hij heeft geldgebrek mee gemaakt en is in materieel opzicht heel wat minder bedeeld geweest dan zijn broer die altijd al zijn wensen in vervulling zag gaan.
Vanaf het moment dat ze elkaar kennen, kunnen ze niet meer zonder elkaar. Roger besluit om bij zijn broer in te trekken die op dat moment nog thuis woont. Dus komt Roger in een warm, grote Italiaanse familie terecht want er wordt direct een maaltijd met alle familieleden georganiseerd. Hij weet niet wat hij meemaakt. Zoveel hartelijkheid en warmte heeft hij nog nooit beleefd. Hij zegt er tegen Tony over: “Ik wist niet dat mannen elkaar ook konden omarmen!” De ouders van Tony zijn heel gelukkig met hun ‘tweede’ zoon en een van de eerste dingen die Tony’s moeder tegen Roger zegt, is: ‘Kom bij ons wonen’. Ze worstelt met een schuldgevoel. Haar waren de beide jongens aangeboden om te adopteren, wat ze destijds niet had aangedurfd vanwege haar leeftijd en slechte gezondheid. Maar nu voelt ze dat dat een vergissing is geweest. Het is ontroerend hoe ze dit openlijk uitspreekt tegen Roger en hem om vergiffenis vraagt.
Grappig genoeg ontstaat er tussen de broers direct een rolverdeling ontstaat: Tony is de leider en Roger volgt. Roger wil namelijk de liefde van zijn broer winnen, hij verdraagt geen onenigheid. Roger verandert zijn manier van kleden en gaat (nog meer) op Tony lijken. Maar naarmate ze elkaar langer kennen, durft Roger meer risico’s te nemen en daagt hem zelfs uit tot een wedstrijd om te kijken wie de beste doelpunten maakt. Tony wint.
Ze genieten ervan om hetzelfde gekleed te gaan en als tweeling gezien te worden. Ze vinden die aandacht heerlijk. Het is hun manier om de verloren tijd in te halen.
De vriendin van Roger zal later zeggen: “In de collectie stropdassen van Roger kun je duidelijk een tweedeling zien, nl de stropdassen van voor de tijd van Tony en die van na de ontmoeting. Die zijn gekleurd en vrolijk, zoals die van Tony”
Met werk hebben ze beiden weinig succes, ze weten ook niet goed wat ze moeten gaan doen. Maar het succes komt als ze samen gaan werken. Ze starten een winkel, The Twin Market. De luie Tony wordt voor het eerst in zijn leven een doorzetter. Tony heeft tot dat moment weinig doorzettingsvermogen laten zien. De ene baan volgde de andere op, hij gaf het altijd weer op. Zijn frustratie-tolerantie was zeer laag. Roger daarentegen is een doorzetter. Hij weet te goed wat de gevolgen zijn van een lakse houding en gebrek aan verantwoordelijkheid. Zo heeft hun verschillende omgeving ervoor gezorgd dat een ieder zich anders ontwikkelde: Tony als een lui, gemakzuchitg iemand. Roger als een harde werker.
Maar samen gaat het goed. Het lijkt er zelfs op dat ze elkaar nodig hebben om goed te functioneren. Tony haakt nu niet af en Roger bloeit op vanwege de emotionele steun die hij van zijn broer krijgt.
Ze trouwen allebei, wonen in het zelfde stadje en werken samen. Roger wordt het eerst vader. Met zijn broer, zijn vrouw en dochtertje en de uitgebreide familie van Tony heeft hij voor het eerst in zijn leven het gevoel van bij een familie te horen. Ook voor Tony is er een duidelijk keerpunt in zijn leven, dat van vôòr de ontmoeting en erna. Ook zijn leven is nu compleet.
Wil je meer weten over hoe het met deze tweeling is gegaan, luister dan naar dit interview dat de zoon van Roger aan zijn vader, inmiddels 81, afneemt:
https://www.youtube.com/watch?v=d_4xBbbddDQ\”https://www.youtube.com/watch?v=d_4xBbbddDQ/a\”>https://www.youtube.com/watch?v=d_4xBbbddDQ\”>https://www.youtube.com/watch?v=d_4xBbbddDQ
THE TWINS WHO FOUND EACH OTHER
Bard Lindeman, Pocket Books New York
1971
