Weer zo’n prachig boek van Gerbrand Bakker waarin een tweeling voorkomt. Ik geniet van zijn kunst om een sfeer te scheppen en met weinig woorden veel te zeggen. Daarnaast bezit hij de kunst om in zijn boeken tweelingen te laten voorkomen zoals ze zijn (ook in ‘Boven is het stil’). Hij beschrijft hun band, hun manier van communiceren, hun manier van zijn op een gewone, normale manier; niet als een verschijnsle dat uitvergroot en uitgebuit moet worden. De tweeling als twee individuen, maar ook als tweeling, anders dan eenlingen.

Wie iets wil leren over deze wereld, kan ik echt zijn boeken aanraden.

Ook van dit boek weer erg genoten, en ook meegeleden. Want ja, het is ook triest, heel triest zelfs. Hoewel de optimistische lezer in het eind ook het begin van een verandering en herstel kan zien.