Ze vertelt: “Ze ruziën de hele dag. Het begint ’s morgens met het opstaan over wie het eerste wakker is geworden en het eindigt pas ’s avonds als ze in slaap vallen. Ze zijn ook heel fysiek met elkaar, zoals vechten, over de grond rollen tot en met elkaar met een stok op het hoofd slaan. Het langste moment zonder ruzie is, zonder overdrijven, 15 minuten. Mijn moederhart bloedt als ik ze zo samen zie. Waar is die leuke tweelingband, denk ik vaak. Toch missen ze elkaar als bijvoorbeeld eentje bij Oma blijft slapen. Bij het weerzien zijn ze even close met elkaar, in een soort onhandige omhelzing, om na vijf minuten weer te ruziën. Mijn man vindt het minder erg en zegt dat het hun manier van communicatie is, maar ik word er gek van. Is dit normaal? Graag wat tips”.

Ja, helaas is het de realiteit van enkele tweelingparen, zowel bij jongens en meisjes. Toch zijn er ook veel tweelingen, met name eeneiigen, die heel harmonieus spelen en amper ruziën.

Waar ligt het aan? Ik antwoordde haar het volgende:

Het heeft voor een groot deel met het karakter van de kinderen te maken. Zo te zien, hebben ze beiden een heftig karakter (snel boos, verongelijkt….). Omdat ze eeneiig zijn, lijkt hun karakter op elkaar. Genen hebben een grote invloed in hoe we ons gedragen en hoe we problemen oplossen. Zij doen dat ruziënd. Zou eentje van hen bijvoorbeeld een wat rustige karakter hebben (meegaand, niet snel boos), dan zou het aantal ruzies minder zijn. Daarnaast zijn de jongens erg fysiek. Ze stoeien en vechten graag hetgeen voor hen ook een manier van ‘zijn’ is. Ook speelt de leeftijd mee. Het is bekend dat op deze leeftijd het testosteron niveau hoog is. Het gaat echter vanaf zes jaar naar beneden tot aan de puberteitjaren.

Aan hun karakter kun je weinig doen, maar er zijn zeker een aantal maatregelen die zullen helpen om de leefsituatie te vergemakkelijken:

TIPS:

• Kom niet steeds tussenbeide, behalve als ze elkaar pijn doen. Jouw aandacht kan namelijk ook een motief zijn om te blijven ruziën, omdat het hen iets oplevert: aandacht. Accepteer dat dit hun manier van comuniceren is.

• Richt een ruimte in met een matras op de grond, een aantal kussens en weinig speelgoed. Hier kunnen ze ravotten, koppeltje duiken en hun krachten fysiek meten. Het fysieke spel helpt hen om de grenzen van hun lichaam te leren kennen en hun kracht te ontdekken. Het is te vergelijken met spelende jonge leeuwtjes (misschien helpt dit beeld je om het te accepteren). Het is een voorbereiding op hun volwassen leven. Kinderen leren juist door het ruziën hoe ze zich later in de maatschappij moeten gedragen. Het vele ruziën levert dus uiteindelijk ook wat op!

• Zorg voor ontspanning door elke dag met ze naar buiten te gaan. Het buitenzijn in de natuur (ook in een stadspark) helpt een kind om rustiger te worden. Het contact met de wind, zon en lucht werkt ontspannend, ook voor volwassenen. Bovendien hebben ze buiten meer ruimte en kunnen ze vrij rennen, klimmen en bewegen, allemaal positieve manieren om hun energie kwijt te raken.

• Lees hen boekjes voor waarin emoties besproken worden. Uit onderzoek blijkt dat jongens en zeker eeneiige tweelingjongens, later zijn met het leren kennen en herkennen van hun emoties. Ze zijn ook later met praten, terwijl juist het uitspreken van emoties (ik ben boos, gefrustreerd, verdrietig) hen helpt om rustig te worden. Als ze ruzie hebben, verwoord dan ook steeds hun gevoel (ik zie dat je boos, teleurgesteld…….bent). Dit gaan ze op de duur overnemen en zal het aantal ruzies verminderen.

• Bij zoveel ruzies speelt vaak mee dat ze elkaar in de weg zitten. Ze zoeken elkaar op, maar tegelijkertijd kunnen ze niet met elkaar. Daarvoor is het heel belangrijk om individuele tijd met elk kind te plannen. Ga regelmatig met elk kind apart op stap. Bouw dit in je weekplanning in, zodat het een vast ritueel wordt. Dit geeft hen fijne alleenmomenten met mama (en papa) en helpt hen tegelijkertijd om hun ‘ik’ te ontdekken. Een tweeling, zeker eeneiig, moet daarbij namelijk meer moeite doen dan een eenling omdat er altijd die ander is die zoveel op hem lijkt. Eén op één tijd helpt het kind daarbij. Apart van elkaar bij een vriendje spelen helpt natuurlijk ook.

• Bedenk dat dit probleem tijdelijk is. Ze zullen wellicht heftig blijven in hun reacties, maar mettertijd zullen ze leren om minder snel te ruziën en meer rekening met elkaar te houden. Die emotionele rijpheid moeten ze nog ontwikkelen.

Meer info:

Het Grote Tweelingenboek’ Coks Feenstra, Uitgeverij Ad Donker