Ze kunnen niet zonder de hulp van andere apen en volgens sommige antropologen verklaart dit waarom mensenmoeders zich wanhopig kunnen voelen als ze het idee hebben er wél alleen voor te staan”.

Dit lees ik in het boek van Janneke Jonkman, “O Jee, het zijn er Twee”, dat onlangs is verschenen. Deze tweelingmoeder en schrijfster vertelt over de eerste twee jaar van haar tweelingmoederschap. Ook de zwangerschap, bevalling en borstvoeding komen uitgebreid aan bod. Naast Janneke’s eigen eerlijke verhaal over haar ervaringen, komen er nog tien andere tweelingmoeders aan het woord, in elke levensfase. Daarnaast geven uiteenlopende deskundigen hun visie op bepaalde thema’s, zoals prematurenzorg, zwangerschapsverlof, opvoeding (onder wie ik) en andere onderwerpen. Ook vind je als lezer hele handige lijstjes en creatieve tips op allerlei gebied.

Het boek leest heel prettig. Ik kon er eigenlijk niet mee stoppen. Deze survivalgids zal zeker een steun in de rug zijn voor (aanstaande) tweelingouders. Janneke schreef het boek met die opzet en daarin is zij zeker geslaagd.

Ik denk dat bij menige moeder passages uit dit boek haar te binnen zullen schieten, als ze zich weer eens in een moeilijke, hachelijke situatie bevindt. Er zal een glimlach over haar gezicht glijden en ze zal zich daardoor minder alleen voelen. Net als Tamarijn-apenmoeder die verheugd een kreet slaakt als ze haar buurvrouw al slingerend van boom tot boom naar haar toe ziet komen.

“O Jee, het zijn er Twee”

Janneke Jonkman

Meulenhoff Boekerij

Recensie van Coks Feenstra

Ontwikkelingspsychologe en tweelingdeskundige

Auteur van ‘Het Grote Tweelingenboek’, Uitgeverij Ad. Donker