Dit is het uiteenwijken van de rechte buikspieren op de middellijn van de bindweefsel-peesplaat die de rechte buikspieren met elkaar verbindt. Deze plaat loopt van de onderkant van het borstbeen naar de bovenkant van het schaambeen en is normaal gesproken 1 centimeter breed. De buikspieren wijken om de baby’s de ruimte te geven om te groeien.
Onder invloed van de zwangerschapshormonen wordt het bindweefsel soepeler en in combinatie met met de toename van de buik, kan die middellijn (de bindweefselpeesplaat) enkele centimeters breder worden. Dat is volkomen normaal. De diastase kan zich voordoen van beneden tot boven en vaak rondom de navel. Na 6 maanden of het stoppen van borstvoeding worden de buikspieren weer krachtiger en geeft de diastase in de meeste gevallen geen fysieke problemen. Maar een meerlingzwangerschap verhoogt het risico op een langdurige diastase. Andere risicofactoren zijn: de leeftijd (vanaf 34 jaar), eerdere zwangerschappen, een keizersnee, veel vruchtwater of overgewicht.

Het drukke leven van de nieuwe moeder zorgt er voor dat al haar aandacht naar de baby’s gaat. Toch is het belangrijk om te checken of er sprake is van een diastase. Er is een eenvoudige thuistest die je zelf kunt doen, als je baby’s zes maanden zijn:

Ga op je rug liggen met opgetrokken knieën. Plaats je vingers op de middellijn van je buik,rond je navel. Probeer nu je je hoofd en schouders van de grond te tillen. Je merkt nu dat je buikspieren aagenspannen zijn. Als er nu een kuiltje of een bult ontstaat, betekent dat dat je diastase hebt. De buik blijft er vaak groot uitzien en niet passend bij de rest van je lichaam.

Hulp van een fysiotherapeut die bekend is met deze problematiek, is aan te raden. Er zijn verschillende soorten diastase en elk soort vereist andere oefeningen. In dit geval kunnen de normale oefeningen die gelden voor het herstel van de buikspieren contraproducerend zijn, omdat ze de diastase kunnen verergeren. En nog meer als deze oefeningen in de eerste maanden na de geboorte gedaan worden.

Helena, moeder van een tweeling van vier jaar vertelt:

‘Ik merkte dat mijn buik niet meer zijn gewone aspect terugkreeg. Mijn navel stak naar buiten, in plaats van het kleine holletje dat ik daarvoor had. Soms vroegen mensen mij of ik in verwachting was. Ik probeerde mijn buik te verdoezelen onder wijde kleding tot ik op een dag een artikel over diastase las. Toen begreep ik dat ik dat had. Er waren inmiddels al 3 jaar verstreken. Ik was wel een keer naar de dokter gegaan omdat mijn stuitje zo’n pijn deed. Ik dacht dat het gebroken was, maar dat was niet het geval. Na het lezen van het artikel ben ik direct naar een fysiotherapeut gegaan. Deze gaf me hele goede oefeningen. Ik moest leren om de dwarse buikspieren aan te spannen. In het begin kon ik deze niet eens voelen. Met veel geduld en dagelijkse oefeningen van 15 a 20 minuten, kreeg ik de kracht in mijn lichaam terug. Ik voelde mijn lichaam weer als een geheel, in plaats van verschillende delen. Ook herwon ik mijn energie. Mijn lichaamshouding werd beter, mijn ademhaling dieper en ik kon ook mijn plas weer beter ophouden. Mijn buik is veel strakker geworden. Er wordt me niet meer gevraagd of ik in verwachting ben.’