6 de juni de 2021

Beste mevrouw Feenstra, We mailen u met een vraag over onze zoon. Wij hebben een j-m tweeling van momenteel 3 jaar oud. Onze zoon heeft een relatief milde vorm van ASS. Hij vindt het lastig om initiatief te nemen, hij vindt het lastig om zich houding te geven in sociale situaties, hij is gevoelig voor tast en soms voor harde geluiden, hij is gevoelig voor patronen. Thuis hebben we het een en ander wat aangepast en begrijpen wij onze zoon steeds beter. Omdat we al sinds zijn 1e jaar zorgen om hem hadden hebben we een onderzoek laten uitvoeren door de GGZ. Zij adviseren voor hem het MKD. Het MKD heeft meegekeken en vinden hem een twijfelgeval; MKD of gewoon op de reguliere school starten. Wij vinden het zelf ook lastig om een keuze te maken. We zien een lief, behulpzaam, empathisch mannetje dat wel geniet van kinderen om zich heen. Op de psz gaat het ook vrij goed en hij komt niet met spanningen thuis. Hij gaat samen met zijn zus. Voor komend schooljaar staan wij voor de keuze MKD of school. Gaan we onze zoon samen met zijn tweelingzus laten starten in een groep 1 (groep 1 en 2 zijn aparte klassen), die zal starten met 17 kinderen en gaan we bijvoorbeeld extern aan de slag met zijn sensomotoriek en hopen we dat hij geen ‘failure’ gaat ervaren en alsnog naar het MKD zal moeten. Gaan we onze zoon, los van zijn zus, los van kinderen uit zijn omgeving, naar het MKD sturen met daarbij veelal kinderen die (sterker) bijzonder gedrag vertonen en waaraan hij zich niet snel zal optrekken. Zijn IQ is volgens ons prima om mee te kunnen op het regulier onderwijs. Wij weten dat wij zelf een keuze moeten gaan maken, maar proberen nu van zoveel mogelijk kanten naar deze keuze te kijken. Vandaar ook de vraag aan u; wat is uw visie op deze situatie? Heeft/kent u wellicht nog voorbeelden van vergelijkbare situaties? Alvast heel hartelijk bedankt voor uw reactie, Kim

Beste Kim Mijn advies is om je zoontje met je dochtertje in een gezamenlijke klas op het gewone basisonderwijs te plaatsen. Ik vind hem erg jong om hem nu al een etiket mee te geven, omdat er nog zoveel in hem kan veranderen. Bovendien is het ook goed mogelijk dat het tweelingzijn een verklaring is voor een aantal gedragingen, zoals afwachtend gedrag. Het weinige iniatief nemen is een van de kenmerken die onderzoekster Helen Koch bij jongetjes van de jongen-meisjetweeling aantrof. Vaak is het meisje de pittige, degene die het voortouw trekt. En wat betekent ‘houding geven in sociale situaties’ op deze korte leeftijd? Op driejarige leeftijd is de sociaal-emotionele ontwikkeling net zo’n beetje gestart. Als hij naar het reguliere onderwijs kan, is dat altijd te verkiezen! Bovendien lijkt me een scheiding van de kinderen, ieder in een eigen school, op deze leeftijd niet erg bevordelijk voor hem en mogelijk ook niet voor haar. Ik zou rustig verder afwachten. Een en ander is zeer waarschijnlijk gewoon een kwestie van rijping. Met vriendelijke groet Coks Feenstra

Comparte este artículo si te ha gustado
Facebook
Twitter
Email
WhatsApp