4 de november de 2022

Beste Coks, Wij hebben een eeneiige tweeling, meisjes, van 6 jaar. Onze meiden zitten samen in een klas en hebben dezelfde vriendinnetjes. Als ze na school met iemand willen spelen, willen ze altijd samen met iemand spelen. Dus nooit alleen. Dat is eng en niet leuk, zeggen ze. Het komt dus weleens voor dat ze niet gevraagd worden om te spelen, omdat ze altijd met tweeën komen. Dit maakt ze soms verdrietig. Ik krijg het ze ook niet uitgelegd dat dit voor andere kinderen best moeilijk is. Af en toe ben ik met de moeders van vriendinnetjes in gesprek en zij zeggen dan: “Misschien moeten ze een keer apart van elkaar komen spelen, dat moeten ze ook leren.” Logisch, maar wel moeilijk om uit te leggen dat dat niet helemaal zo werkt bij een tweeling. Hoe kunnen we onze meiden leren om ook apart van elkaar te spelen met een vriendinnetje? Maar een andere vraag: is het eigenlijk wel nodig? Ik hoor graag jouw mening hierover. Groetjes Elke

Hai Elke Ja, dit is gewoon een kwestie van ‘rijpheid’. Ze zijn er duidelijk nog niet voor klaar. Dat geven ze zelf goed aan: ze noemen het eng. Forceren werkt averechts. De andere ouders kijken, logischerwijs, met een eenlingbril, maar net als bij het schoolprobleem (scholen scheiden tweelingen om hen te leren om zelfstandig te zijn), moet ook hier goed naar de kinderen zelf gekeken worden. En dat ze met 6 jaar nog geen zin hebben in aparte speelafspraken, is niet zorgwekkend. Het geeft gewoon aan waar ze zitten qua ontwikkeling. Wel is het goed dat ze af en toe ook eens met jullie, de ouders apart van elkaar op stap gaan. Probeer dat in te bouwen in je weeksysteem. Bv met het boodschappen doen en daarna even naar de speeltuin. Dat leert hen dat ze ook zonder elkaar kunnen zijn en kunnen genieten van het een-op-een contact met jou en papa. En het geeft jou unieke momenten met elk dochtertje, waardoor je ze beter leert kennen. Dat is wel aan te bevelen. Met hartelijke groet Coks Feenstra

Comparte este artículo si te ha gustado
Facebook
Twitter
Email
WhatsApp