Dit boek boeide me vanaf het begin. De schrijver verstaat de kunst om met weinig woorden veel te zeggen en vooral om een ietwat beklemmende, met name eenzame sfeer te creëren. De ik-persoon, een vijftigjarige boer, drukt zich niet via woorden uit, maar wel via beschrijvingen van onder andere de luchten, de geluiden van zijn vee en de veranderingen in het jaargetij. Je ziet het platteland, ergens in de buurt van Amsterdam, waar het boek zich afspeelt, voor je en je hoort als het ware de grutto’s hun karakteristieke geluid maken. Voor menige bioloog en elke natuurliefhebber moet dit boek een juweeltje zijn, waar het contact met vogels, koeien, schapen, ezels en kippen de plaats inneemt van menselijk contact. Daarnaast beschrijft hij heel mooi de beleving van het tweelingschap. De verteller is één van een identieke tweeling, een ‘halve persoon’, zoals hij op het eind van het boek zegt. Zich half voelen komt niet alleen door de afwezigheid van zijn broer (deze overleed al op zeventienjarige leeftijd), het gevoel was er al veel eerder. Het levensverhaal van de tweeling bevat vele herkenbare elementen en is goed neergezet. Bakker moet zeker met tweelingen te maken hebben gehad, hij weet waar het over gaat. Heeft hij misschien tweelingbroers, tweelingvrienden of is hij zelf één van een tweeling? Bakker schrijft prachtig, op een ingehouden manier die toch een rijke schakering aan gevoelens laat zien.

————