De artiesten Alice en Ellen Kessler beeïndigden samen hun leven, 89 jaar oud. Voor hen voelde het leven voltooid. Ze waren een eeneiige tweeling, geboren in Duitsland in 1936.

Ik word door een Belgisch radiostation hierover geïnterviewd.

Tegenwoordig wordt een tweeling toch anders opgevoed, nietwaar? vraagt de  interviewer. Ik begrijp de vraag niet meteen en verzoek om meer uitleg. Nou ja, een tweeling die tot zoiets beslist….. tegenwoordig weet men meer over tweelingen en worden ze bijvoorbeeld op school van klas gescheiden en krijgen ze ook niet meer dezelfde kleren aan. De opvoeding van een tweeling is vandaag de dag toch anders dan vroeger?

Ah! Ik begin het te begrijpen: achter deze vraag zit de gedachte ‘zoveel eensgezindheid is toch niet normaal?’. En, ten tweede, dat moet dan toch wel te maken hebben met de opvoeding. Dat doen ouders tegenwoordig toch wel beter.

Hun besluit heeft weinig met de opvoeding te maken. Wel met hun onderlinge band. En zoals ik vaker merk: die wordt lang niet altijd begrepen. Zo ook door deze radio rapporteur, die de gezamenlijke euthanasie als iets vreemds beschouwd. Zo werd (of wordt) de band tussen een tweeling al snel als pathologisch bestempeld. Maar deze stap werd vorig jaar door een bekende politicus samen met zijn vrouw genomen en ook twee vriendinnen, 92 jaar en beide weduwes, besloten er samen toe, toen ze het leven niet meer aankonden. Over deze gevallen word ik niet geïnterviewd.

Bij de gestelde vraag komen vele vooroordelen samen, zoals: het is niet gezond dat een tweeling een groot deel van hun leven samenwoont en ook niet als ze samen uit het leven stappen. Ik kijk er anders naar: deze tweeling ontdekte jong hun liefde voor muziek en dans. Genen spelen daar een grote rol in. Denk maar aan de familie Bach die generaties lang musici voortbrengt. Het succes van dit duo was te danken aan hun gezamenlijk optreden. Mensen kijken nu eenmaal graag naar een identiek duo. Dat heeft ervoor gezorgd dat ze altijd samen werkten. Dat komt trouwens vaker bij eeneiige tweelingen voor. Voorbeelden daarvan zijn strafrechters Wim en Hans Anker, de synchroonzwemmers Noortje en Bregje Brouwer of het duo Tangerine.

Als we samen zijn, produceren we dubbel zoveel energie, vertelt Monica mij, die samen met haar tweelingzus het artiestenberoep beoefent. Ze schilderen beiden en organiseren allerlei politiek geëngageerde projecten. Beiden hebben ze een gezin, zijn moeders en brengen hun werkzame uren met elkaar door, tot beider tevredenheid. De eeneiige tweeling Lise en Eline, 74 jaar, wonen sinds kort weer samen. Toen onze mannen overleden, zijn we weer samen gaan wonen, net als vroeger.  De cirkel is rond, vertelt Eline en voegt er lachend aan toe: Onze kinderen zijn er blij mee, die maken zich nu minder zorgen om ons.

Zo is het ook met de tweeling Kessler gegaan. Beiden hadden partners, maar ze kwamen toch weer samen. Ze verouderden in een vergelijkbaar ritme, zoals ze eens tegelijk tanden wisselden. Hun leven eindigde zoals het eens begon. Samen.