8 de mei de 2025

Onze eeneiige tweeling van 2,5 lukt het niet om zonder ons in slaap te vallen. Ze liggen samen op een kamer in twee ledikantjes die tegen elkaar aan staan. Vaak is een van beiden al moe en wil slapen maar door het gehuil van de ander houden ze elkaar wakker. Omdat ze onafscheidelijk van elkaar zijn, hebben we ze nog niet op aparte kamers laten slapen. ‘S nachts worden ze ook vaak wakker. Om te voorkomen dat ze elkaar wakker houden nemen we er vaak 1 bij ons in bed. Meestal wordt de ander dan alsnog zo’n 1,5 uur later wakker omdat ze haar zusje mist. Het resultaat: ouders die vermoeid zijn omdat ze elke avond uren bij de bedjes zitten, ’s nachts afzonderlijk van elkaar gaan slapen omdat er een tweeling tussenin komt te liggen en niet vooral niet weten hoe ze dit patroon moeten doorbreken. Bij onze oudste dochter van 5 hebben we dit nooit gedaan. Op jonge leeftijd lukte het ons om haar naar bed te brengen en weg te gaan. Ze is nooit ’s nachts wakker geworden. Zou u ons kunnen helpen? P.s. de tweeling zit nu in de overgang van de ‘wij’ naar ‘ik’ fase. De een eist haar vader volledig op en huilt bij alles wanneer mama is beeld komt en visa versa. Als ouders alleen lukt het nu dan ook nauwelijks om ze in bed te krijgen.

Name: Simone
Country: Nederland Deventer

Beste Simone

Je oudste dochter is absoluut een makkelijke slaper, bij je tweeling is het een ander verhaal. Het is niet zozeer dat jullie iets verkeerds doen, het hangt echt van het kind zelf af. Omdat ze eeneiig zijn, hebben ze dus ook een vergelijkbaar patroon en beiden een sterke behoefte aan zowel jullie gezelschap als dat van het zusje. Op zich is dat op deze leeftijd heel normaal en zal het geleidelijkaan minder worden. Er speelt ook ongetwijfeld scheidingsangst mee, van jullie en van elkaar. Daarom is het niet zo handig om eentje mee naar jullie bed te nemen, want de ander wordt dan wakker vanwege de afwezigheid van haar zus. Dat voelen ze namelijk. Dus je kunt er vrij zeker van zijn dat eentje meenemen betekent dat de ander ook zal gaan huilen. Bij het inslapen stel ik voor om bij ze te blijven tot ze beiden slapen (of eentje helpen met inslapen in een andere kamer en zodra het meisje slaapt, op hun kamertje leggen).  Huilt er dan later een van de twee, dan zou een optie kunnen zijn dat een van de ouders bij hen slaapt. Ssst, papa (of mama) is hier. De kans dat ze snel weer inslapen, is dan groot. Is er ruimte voor nog een bed? jullie kunnen dit afwisselen.

Wat betreft de voorkeur voor een van de twee van jullie: dit zie ik vaak bij tweelingen. Het is hun manier om te zorgen dat ze individuele aandacht krijgen. Dus papa is van de een, mama is van de ander. Dit wijst op een behoefte aan meer een-op-een aandacht. Plan wekelijks momenten in waarop ieder van jullie met één van de twee iets ondernemen, zoals een boodschapje doen met één, etc. Dit soort momenten doet hen goed omdat ze volop aandacht krijgen en het zal hen helpen bij hun ‘ik-ontwikkeling. In het begin zullen ze misschien samen mee willen. Bouw het rustig op. Bij de dagelijkse handelingen, zoals aankleden, naar bed brengen, etc. moeten jullie niet teveel letten op deze voorkeur, kies dan vooral voor wat er praktisch goed uitkomt voor jullie. Zo komen ze langzamerhand af van deze eisende voorkeur . Ook helpt het vaak als er maar één ouder beschikbaar is, vaak is de voorkeur dan weg. Sterkte! Bij eventuele twijfels of andere vragen kunnen we altijd een consult online afspreken.

Met vriendelijke groet

Coks Feenstra

Comparte este artículo si te ha gustado
Facebook
Twitter
Email
WhatsApp