Beste mevrouw Feenstra, Ik ben moeder van een meisjes tweeling. 1 eiig. Ze zijn 5 jaar en zitten sinds 2 weken in groep 2. Ze zijn 2 handen op 1 buik. Kunnen hele dagen samen spelen en zijn elkaars beste vriendin. Vorig jaar in groep 1 stelde de juf voor om ze uit elkaar te halen in de klas. Het was hun beleid. Op mijn vraag of ze ook onderbouwing hadden hiervoor kreeg ik terug dat ze te graag met elkaar in het teken of knutsel groepje zaten en dat ze, als ze klaar waren , op elkaar wachtte om daarna pas samen te gaan spelen op het plein. Ook kon ze ze niet uit elkaar houden. Ondanks dat ik ze andere kleuren aantrek. Ze speelden ook niet alleen met andere kindjes, maar altijd samen met andere kindjee. Ze waren dus bang dat ze zo geen eigen individu zouden worden. En daarom moesten ze maar uit elkaar gehaald. Ik heb erg mijn gevoel moeten verdedigen en het voelde ook alsof er iets mis is met ze of met dit gedrag. Terwijl ik het juist zie als iets mooie. De meisjes hebben buiten dat een totaal eigen karakter. Wat wij thuis goed merken. Hierin zitten al zat verschillen. Ook slapen ze apart. Ze zijn wel graag samen. Ik heb toen aangegeven op school dat ik het niet wilde. Ik wilde ze samen in de klas houden. Ik ben er namelijk van overtuigd ookal ben ik niet geschoold hierin, dat dit voor hen beter zou zijn. Dat zegt mijn gevoel in alles. Ze vinden school al ontzettend spannend en niet zo leuk. En dat komt volgens mij omdat ze ze heel de dag uit elkaar proberen te houden. Nu in de nieuwe groep 2 weken verder gaf de nieuwe juf alweer aan dat ze wel heel graag samen spelen. En dat ze tijdens de kring het liefste naast elkaar zitten (wat niet mag). En als ze niet in hetzelfde groepje worden ingedeeld (wat ze bewust niet doen ook niet in deze nieuwe groep) ze proberen toch opdrachtjes samen te kunnen doen. Ik dacht; hier gaan we weer. Opnieuw moet ik straks mijzelf gaan verdedigen waarom ik dit niet als iets slechts zie maar juist als iets moois. Waarom heeft de school zon moeite met de band die zij samen hebben? En wat is het verschil tussen kindjes die bevriend zijn en graag met elkaar spelen en optrekken ten opzichte van mijn meiden? Ik raak boos en gefrustreerd hierover en weet niet goed hoe naar school te onderbouwen dat ik bij mijn standpunt blijf dat ze bij elkaar moeten blijven in de klas. Binnenkort hebben we oudergesprekken. Heb je tips voor mij om duidelijk te zijn naar school dat ik dit gedrag niet als probleem zie? En ook niet begrijp waarom zij wel? En dat dit onderzocht is met studies die aantonen dat dit helemaal niet kwalijk is? Ik kan er slapeloze nachten van hebben als ik eraan denk dat dit elk jaar op school een probleem gaat worden. Kortom; hulp alstublieft! Lieve groet, Mandy