9 de maart de 2025

Beste Coks Ik ben moeder van 3 zonen. De oudste 2 zijn een twee-eiige tweeling van 11 jaar. De tweeling heeft een zeer verschillend karakter. Het grootste verschil is denk ik de drang tot competitie. S is zeer competitief ingesteld en blinkt uit in sport en op school. J is rustiger en laat alles op zich af komen. Qua leren op school blijft hij achter en heeft hij extra les nodig in lezen en rekenen. Ze hebben lange tijd dezelfde vriendengroep gehad omdat ze op een kleine school zitten (geen mogelijkheid tot opdelen in verschillende klassen) en in de buurt geen andere kinderen wonen. Op de sportclub zitten ze wel een in een ander team en komen ze in aanraking met andere kinderen. S heeft daar een vriendengroep opgebouwd maar J doet er geen moeite voor om buiten voetbal af te spreken met zijn teamgenoten. J heeft altijd voor een groot deel ‘meegelift’ op de sociale contacten van S. Het begint nu te wringen dat het voor de vrienden waarmee zij omgaan steeds duidelijker wordt dat J niet uit hetzelfde hout gesneden is als S. Kort door de bocht is S stoer en J vooral gevoelig en dromerig. J probeert ook stoer te doen maar de kinderen voelen aan dat hij dit niet is. Sinds een aantal maanden wordt J gepest. Meerdere dagen per week barst hij in huilen uit in de klas. S. weet zich geen raad met deze situatie. Hij wordt er op aangesproken dat zijn broer een ‘meisje’ is en hij zijn broer moet leren om voor zich zelf op te komen. Voor beiden een zeer onprettige situatie. J. wil/durft ook niet meer buiten te spelen. Ik heb altijd geprobeerd te stimuleren dat ze hun eigen vrienden mogen kiezen en geprobeerd om uit te dragen dat bepaalde eigenschappen (zoals stoerheid) de één niet beter maakt dan de ander. Ik denk dat J. wel aansluiting zou kunnen vinden bij de minder ‘stoere’ jongens van de klas, maar hij heeft een negatief oordeel over deze jongens omdat hij ook wel weet hoe er door de stoere jongens gesproken wordt over de ‘nerds’. Ik weet niet zo goed hoe ik deze situatie in goede banen moet leiden waar ik zowel aandacht wil hebben voor de gevoelens van J. maar ook van S. Heeft u tips? Wij ondernemen regelmatig 1 op 1 activiteiten met alle 3 onze zonen. De school is op de hoogte, maar ik merk dat zij geen ervaring hebben met dit specifieke tweelingprobleem. Alvast hartelijk bedankt voor uw antwoord. Groet, Liz

Name: Liz
Country: Nederland

Hai Liz

Het pesten op school moet direct de kop worden ingedrukt. Daarbij is de houding van de leerkracht fundamenteel. Dit mag niet gebeuren. Hier moeten echt de volwassenen tegen optreden.  Je zoon zou eventueel in aanmerking kunnen komen voor een Rots/Water training. Dit is een assertiviteitstraining waarin het verlegen kinderen wordt geleerd om zich  meer te durven uiten.  Je zoon zou heel goed hooggevoelig kunnen zijn.  Op deze site, In het artikel over hooggevoeligheid bij kinderen, vind je een eenvoudig testje dat hier antwoord op geeft, naast de nodige tips. Deze kinderen hebben vaak genoeg aan één fijne vriend en staan ook wat anders in het leven.

Het allerbelangrijkste voor hem is dat hij voelt dat jullie, zijn ouders, hem evenveel waarderen en evenveel van hem houden als van zijn broer. Iedereen is anders, papa en mama zijn ook niet gelijk. Er zijn aspecten waarin jij uitblinkt, in andere is papa beter, handiger etc. Praat hier veel met hem over. Er is vast wel iemand in de familie op wie hij lijkt. Het is namelijk een kwestie van genen. Leg hem dat uit.

Hij zal zich idd de mindere van de twee voelen, want dat is nu eenmaal bij tweelingen zo. Die vergelijken zichzelf met de ander, veel meer dan dat broers/zussen van verschillende leeftijden doen. En dat is juist het struikelblok. Blijf er op hameren dat ieder goed is zoals hij is. Ook kinderen die stil zijn en niet veel vrienden hebben, zijn belangrijk in de maatschappij. Iedereen heeft zijn eigen functie. Vraag aan de leerkracht om nooit een vergelijking te maken tussen de jongens, want dat is koren op de molen! De leerkracht zou ook kunnen helpen door je zoon bij de ‘nerds’ in een groepje te plaatsen zodat hij meer contact met deze kinderen krijgt. En zoek bij je zoon naar gebieden waarin hij uitblinkt. Misschien kan hij daar actief iets mee doen, zoals een hobby, een clubje. Dat kan hem dan veel zelfvertrouwen geven.

Het is zeker een vervelende situatie, maar het is ook een leerproces. Uiteindelijk, als hij er doorheen komt, is hij een stuk ‘rijper’ en heeft hij al veel levenservaring opgedaan. Zie het als een proces, pijnlijk, maar niet onoverkoombaar. Blijf hem steunen, ondanks dat je het gevoel hebt dat het niet helpt. Dat is vaak niet zo. 

Met vriendelijke groet

Coks Feenstra

Comparte este artículo si te ha gustado
Facebook
Twitter
Email
WhatsApp