20 de mei de 2022

Hallo Coks Feenstra, Ik hoop meer informatie uit uw recente boek te halen qua situaties/voorbeelden, maar stel hier toch graag de specifieke vraag vwb school samen/apart gezien gedrag(ingen) van onze identieke meisjestweeling (4jr 1maand). De meisjes zijn alsnog gescheiden bij KDV bij 3jr2mnd. Altijd bij elkaar, niet en amper naast andere kinderen spelend. Letten heel erg op elkaar en keuze van de een beinvloed (cq wordt door) de ander. Na zomerperiode ging Scottie, dochter die in nieuwe groep was geplaatst en haar zus minder overdag zag amper tot niet meer spreken tegen PM en andere kinderen. Als zij bij zus in haar oude groep was, deed zij dit honderduit. Met bassischool voorafgaand contact gelegd over ons ‘dilemma’ en vanuit leerkrachten door hun vertrouwen alsnog gescheiden doorgezet. Momenteel 1 maand op school en Scottie spreekt nog steeds niet. Enkel knikkend ja/nee, beslist heel erg zelf wie ze toelaat/wie niet. Juf zit inmiddels meer in vertrouwde zone. Meedoen gebeurt weinig/zeker niet in groepsactiviteiten is het op afstand observeren. Andere dochter in haar eigen klas observeert ook veel, dingen die ‘moeten’/worden opgelegd resulteren in gedrag van hakken in het zand. Zij zijn door afwezigheid leerkracht 2 dagen bij elkaar in klas geweest waarbij ‘zwijgzame’ Scottie honderduit heeft verteld en boventoon voerde in de klas die ze niet kende, behalve haar zus. Deze werd blijkbaar contra/opstandig en praatte niet meer. Leerkrachten zien vooruitgang in stapjes, echter wij als ouders maken ons zorgen over de scheiding en vooral het zwijgzaam volhardende gedrag dat nu al maanden voortduurt. Ik heb reeds opnieuw aangegeven bij (te) minimale verbetering voor samenplaatsing in groep 1 miv nieuwe schooljaar al lijken leerkrachten daar geen voorstander vooralsnog van of dat de dochter die nu wel praat etc daardoor terugvalt. De meisjes hebben -wat ons betreft- genoeg aan elkaar en spelen ook bij kinderen van vrienden niet zozeer met maar eerder op den duur naast elkaar. Behalve met de leerkrachten een korte directe lijn te houden, en na het lezen van diverse publicaties etc., bekruipt wederom het gevoel dat wij er niet goed aan doen de meisjes gescheiden te hebben/houden en dat zij veel beter op vrijwel elk vlak zullen gaan door elkaars aanwezigheid. Wat is uw advies/idee naar aanleiding van deze korte schets. Alvast veel dank en hartelijke groet, Ilona

Hai Ilone De meisjes zijn onterecht gescheiden, hetgeen tot het zwijgen heeft geleid. Het is volstrekt onnodig om een jonge tweeling uit elkaar te halen, met het idee dat dat hen zal helpen om zelfstandiger te worden. Zelfstandigheid is namelijk iets dat ze geleidelijkaan ontwikkelen, mits ze in een vertrouwde omgeving zijn, waarin ze zich fijn voelen. En dat is voor een jonge tweeling, en voor een eeneiige nog meer, het samenzijn met de co-twin. Deze situatie kan leiden (en doet dat al) tot een ernstig probleem: selectief mutisme. School moet begrijpen hoe een tweeling in de wereld staat en dat het samenzijn geen belemmering vormt voor hen om hun eigen identiteit te ontwikkelen noch om zelfstandig te worden. Dat is een verkeerde gedachte, een mythe. Na het lezen van mijn nieuwe boek, Tweelingen en School, zal dit voor school duidelijk zijn. Dus mijn advies: de meisjes zsm weer samenplaatsen! maar ook:kennis nemen van de specifieke situatie van een tweeling, want zo is, onder andere, de ontwikkeling van vriendschappen bij hen anders. Als dit niet begrepen wordt, zal hun gedrag nl continu bekeken worden vanuit een verkeerd perspectief en dan blijft het idee bestaan dat het beter is om ze te splitsen. Eeneiige tweelingen spelen in het begin voornamelijk samen, maar gaan daarvanuit relaties aan met andere kinderen, in het begin vaak met een en hetzelfde vriendje. Ook dat is normaal. Twee-eiigen maken eerder vriendjes. Geen enkel onderzoek heeft aangetoond dat tweelingen minder sociale kinderen zijn. Integendeel! Met groet Coks

Comparte este artículo si te ha gustado
Facebook
Twitter
Email
WhatsApp